Be prepared for everything

27 oktober 2014

Beste allemaal,

Als eerste maar even snel de knoop doorhakken over transfers. We kregen onze telefoongesprek deze ochtend en we kregen te horen dat we beiden in Green River bleven! JEEEEJ!!! Eindelijk krijg ik niet een nieuwe companion en hoef ik niet naar Salt Lake City en dat kwam eigenlijk goed uit omdat we niet genoeg miles ervoor hadden om die rit te maken. Dus dat werkt uit. Alleen is het idee raar omdat het nieuw voor me is. Maar alles komt om zijn pootjes terecht.

Verder is er niet teveel te vertellen over de afgelopen week. De meeste van onze onderzoekers zijn nu weg (jagen of vakantie) of ze zijn ziek... dus we hadden niet veel mogelijkheden om ze te bezoeken.

Maar Elder Vause kreeg een telefoontje of hij een toespraak wou geven in 1 van onze wijken voor afgelopen zondag. Hij accepteerde dat. Maar toen we daar aankwamen kwamen we erachter dat we beiden er eentje moesten geven!.... en dat was in minder dan 5 minuten voordat het begon!! Dus dat was even stressen, maar ik denk dat het uit werkte. En de les waarvan ik leerde: BE PREPARED FOR EVERYTHING!!

Maar de wijk waarvoor we spraken is zoooo klein! Er waren alleen maar rond de 40 mensen in de zaal! Het was raar om dat te zien maar makkelijker om een hele wijk te leren kennen in plaats van eentje met 150 leden! En met kleine wijken komen kleine gebouwen en moesten we een foto ervan maken anders zou je het niet geloven hoe klein het is

Verder hebben we met wat zendelingen football gespeelt (als american football) omdat ze de hele week erop aandrongen dat ik het op z’n minst een keer heb moeten spelen. Goed ik doe daarin mee en ik maakte de eerste touch down! bam! The European beat them all! Nja, ik kan dat niet zeggen want we konden onze game niet afmaken wegens tijdgebrek maar ik moest ze even laten weten dat we ook iets kunnen doen met sport.

Vraag me niet waarom ik dat daarin stopte of erover vertelde. Het was random en ik vertel hoeveel er gebeurd is deze week ;)

Succes met alles en ik hou van jullie!

Martijn

5 weken in Wyoming

20 oktober 2014

Beste allemaal,

Er vloog weer een week voorbij! en zo deden de laatste paar weken want ik realiseer me weer dat ik alweer 5 weken in Wyoming ben en dat volgende week er weer transfers zijn. Ik begin een beetje sceptisch erover te zijn of er iets hetzelfde zal blijven in de rest van mijn zending (btw, het is niet dat ik niet van mijn companion hou of zo, Elder Vause is geweldig!! :D). Elke transfers heb ik een nieuwe companion gekregen zo ik verwacht een verandering omdat dat het altijd zo gegaan is in het verleden. Maar dat is uiteraard een stomme reden om dat te denken en ik probeer geen verwachtingen te hebben en er gewoon open te zijn voor wat er zal gebeuren, maar dat is toch wat er in mijn achterhoofd speelt. We zullen zien en ik kan er volgende week meer over vertellen.

Verder blijf ik dingen leren op mijn zending die ik gewoon ken en weet, maar nu op mijn zending leer ik ze echt in real life. Zoals de lessen met 1 van onze onderzoekers, haar naam is Madeline en ze is een wat oudere mevrouw. Ze is heel open voor de kerk en ze gaat wekelijks daar heen maar heeft het moeilijk om haar oude gedachtegang los te laten, als in katholieke achtergrond. Maar haar geloof in Christus is groot!! Maar in de afgelopen weken kwam ze met dingen die in conflict waren met haar geloof en wij proberen haar uit te leggen waarom onze dingen waar waren en het haar te laten zien. En dat ging maar door week in en week uit en het leek dat ze geen vooruitgang maakte en dat er iets mis was, maar we konden niet vertellen wat het was.

We pakten het anders aan en we probeerden het meer open te houden zodat ze meer open met ons kon zien. En dat gebeurde ook. We kwamen er achter dat we de verkeerde focus hadden en de dingen de we opbrachten niet voor haar de belangrijkste waren. We zochten meer naar genezing voor de moeilijke tijden waar ze doorheen gegaan was dan naar de feiten waarom de kerk hersteld moest worden. Zo ze gaat wat meer tijd nodig hebben om bij het doopfont te komen, maar ik herleerde weer dat ik geen dingen kan versnellen en ik weer wat geduld moet ontwikkelen en moet focussen op de dingen die de onderzoeker nodig heeft in plaats van gewoon een voorgeschreven les te geven die helemaal niet toepasbaar is die ik probeer te helpen. Dus het wordt nog vervolgd, alleen is ze helaas weg voor de komende week...

Verder proberen we nog steeds meer mensen te vinden en zijn we iets meer gefocussed om ons heen te kijken en onze indrukken te volgen. Zo gebeurde het afgelopen week dat we in onze auto reden en voorbij een huis reden en ik de indruk kreeg dat we op die deur moesten kloppen. Na wat gedachten afgewogen te hebben zei ik tegen mijn companion dat we moesten omkeren en op een random deur moeten kloppen. Hij deed dat met een verbaasd gezicht en we hadden beiden geen idee wie daar leefde. En met een kloppend hart klopten we op de deur en hielden we een hele conversatie met de vrouw die open deed. Er bleek een actieve familie daar te wonen.... dus niet het gewenste resultaat en ik heb geen idee waarom ik die indruk kreeg om daarheen te gaan. Maar ik zal mijn impressies volgen om de mensen te vinden die we behoren te vinden. Dus we blijven doorgaan met goede moed!

Dat was het zo een beetje. Succes met wat jullie doen en vergeet niet om af en toe stil te staan en te genieten ;)

Liefs,

Martijn

Ps, de foto is een deken dat gemaakt is een van de leden in mijn laatste gebied die zich zorgen maakte dat we te koud zouden zijn in de winter. Maar ik verliet het gebied kort nadat ze gezegt had en ik had nooit verwacht dat ze het ooit zou doen en ervoor zorgte dat ik het als nog zou krijgen! En zijn hier geweldige mensen die goed voor ons zorgen (zelfs als we een aantal 100 mile verwijderd van ze zijn) :D

Plan van de Heer

13 oktober 2014

Beste Allemaal,

Je raakt gemakkelijk ontmoedigd als het niet lijkt te gaan zoals je het wilt hebben. We hebben weinig lessen gehad en we hebben uren dat we niets te doen hebben en we maar wanhopige dingen proberen om gewoon bezig te blijven. Helaas maar waar, het is wat het is. We proberen er gewoon mee om te gaan als goed als we kunnen, maar dat neemt niet weg dat het makkelijk is.

Maar we hadden ook een paar goede momenten :)

Een daarvan was dat we een nieuwe bisshop in 1 van de wijken hebben en we hadden hem nog niet ontmoet. We kregen de gelegenheid daarvoor in de afgelopen week. Zo wij ons introduceren en ik weer uitleggen dat ik niet van hier, maar van Holland ben. (ik zeg Holland omdat voor een of rare reden niemand weet waar Nederland is en wanneer ik Holland zeg dat er opeens een licht aan gaan, dus ik skip gewoon het van Nederland gedeelte). En na dat begint hij ineens Nederlands tegen met te praten!.... mijn mond viel zowat open en ik heb geen idee waar mijn gezichtsuitdrukking op leek. Blijkt dat hij zijn zending in Nederland heeft gediend, Helaas was hij niet in Den Haag terecht gekomen, maar dat is allemaal over een 40 jaar geleden. Dus dat was een leuke verrassing.

Verder kreeg ik ook ineens een telefoontje van een onbekend nummer dat voor mij heel bekend leek (ja, dat klinkt heel verwarrend). Maar toen bleek het de zendelingen te zijn van south salt lake (ik had hun phone voor 9 maanden). De reden dat ze belden was om te vertellen dat 1 van mijn onderzoekers, waarmee ik heb gewerkt, gedoopt werd  afgelopen zaterdag! Dat was zo geweldig om te horen, maar helaas kon ik er niet bij zijn... dat is een van de nadelen van Wyoming. Maar het was geweldig om te weten dat de Heer nog steeds met de mensen werkt ondanks dat ik niet meer daar ben. Ik ben gewoon een onderdeel van het bekeringsproces van iemand. En zo iets motiveert me weer om door te gaan. 

De Heer heeft al een plan voor iedereen en ik moet gewoon dat deel doen waarvoor hij me hier heeft zodat zijn werk voltooid wordt. Soms zijn we degene die het werk begint en op andere momenten zijn we diegene die het eind resultaat ziet  (Johannes 4:36-37)

Succes met alles!

Martijn

Steek de handen uit de mouw

6 oktober 2014


Beste allemaal!

Het was een geweldige week hier in Wyoming met als hoogte punt de algemene conferentie van afgelopen weekend die fantasties was.

Zo, de mensen hier zien dat we service willen doen en ze laten dat ons geen 2de keer zeggen. Dus voor we het weten staan we op een dak van een oudere man die nauwelijks kan lopen en had wat gaten in het dak en dus water kwam ongewenst naar binnen (duh, understatement ) Maar dan staat je daar op het dak met een emmer met teer en dan denk je wat nu? Eerst een foto maken dat we op een dak zijn en daarna gaan proberen we maar iets, zie foto's. 

Maar we kwamen er wel uit en onze kleren zijn ermee weg gekomen zonder iets erop te krijgen. Verder hebben we zover nog geen boos telefoontje binnen gekregen dat we het niet geholpen heeft. Dus we gaan voglende week zien of het gelopen heeft. Maar ik moet zeggen dat het na afloop er goed uit zag. Ik leer echt de meeste onverwachte dingen hier op mijn zending! Wie weet gaat dat nog van pas komen.

Verder niet al teveel veranderd in zendings werk. het gaat gewoon zijn gang en ze zoeken nogsteeds voor meer mensen die meer van ons willen leren. En ook de leden beter te leren kennen is nogsteeds ons doel.

Sorry, er is niet teveel hier te melden deze week. Met mijn gaat alles goed en het begint langzaam wat kouder te worden maar verder nog geen sneeuw.

Succes met alles!!

Liefs,

Martijn

ps De foto met de zendelingen in het zijn de zendelingen met wie ik in het zelfde district zit. Er zijn daar een paar bekende gezichte met wie ik eerder in de buurt gedient heb :)