20 oktober 2014
Beste allemaal,
Er vloog weer een week voorbij! en zo
deden de laatste paar weken want ik realiseer me weer dat ik alweer 5 weken in
Wyoming ben en dat volgende week er weer transfers zijn. Ik begin een beetje
sceptisch erover te zijn of er iets hetzelfde zal blijven in de rest van mijn
zending (btw, het is niet dat ik niet van mijn companion hou of zo, Elder Vause
is geweldig!! :D). Elke transfers heb ik een nieuwe companion gekregen zo ik
verwacht een verandering omdat dat het altijd zo gegaan is in het verleden.
Maar dat is uiteraard een stomme reden om dat te denken en ik probeer geen
verwachtingen te hebben en er gewoon open te zijn voor wat er zal gebeuren,
maar dat is toch wat er in mijn achterhoofd speelt. We zullen zien en ik kan er
volgende week meer over vertellen.
Verder blijf ik dingen leren op mijn
zending die ik gewoon ken en weet, maar nu op mijn zending leer ik ze echt in
real life. Zoals de lessen met 1 van onze onderzoekers, haar naam is Madeline
en ze is een wat oudere mevrouw. Ze is heel open voor de kerk en ze gaat
wekelijks daar heen maar heeft het moeilijk om haar oude gedachtegang los te
laten, als in katholieke achtergrond. Maar haar geloof in Christus is groot!!
Maar in de afgelopen weken kwam ze met dingen die in conflict waren met haar
geloof en wij proberen haar uit te leggen waarom onze dingen waar waren en het
haar te laten zien. En dat ging maar door week in en week uit en het leek dat
ze geen vooruitgang maakte en dat er iets mis was, maar we konden niet
vertellen wat het was.
We pakten het anders aan en we probeerden
het meer open te houden zodat ze meer open met ons kon zien. En dat gebeurde
ook. We kwamen er achter dat we de verkeerde focus hadden en de dingen de we
opbrachten niet voor haar de belangrijkste waren. We zochten meer naar genezing
voor de moeilijke tijden waar ze doorheen gegaan was dan naar de feiten waarom
de kerk hersteld moest worden. Zo ze gaat wat meer tijd nodig hebben om bij het
doopfont te komen, maar ik herleerde weer dat ik geen dingen kan versnellen en
ik weer wat geduld moet ontwikkelen en moet focussen op de dingen die de
onderzoeker nodig heeft in plaats van gewoon een voorgeschreven les te geven
die helemaal niet toepasbaar is die ik probeer te helpen. Dus het wordt nog
vervolgd, alleen is ze helaas weg voor de komende week...
Verder proberen we nog steeds meer mensen
te vinden en zijn we iets meer gefocussed om ons heen te kijken en onze
indrukken te volgen. Zo gebeurde het afgelopen week dat we in onze auto reden
en voorbij een huis reden en ik de indruk kreeg dat we op die deur moesten
kloppen. Na wat gedachten afgewogen te hebben zei ik tegen mijn companion dat
we moesten omkeren en op een random deur moeten kloppen. Hij deed dat met een
verbaasd gezicht en we hadden beiden geen idee wie daar leefde. En met een
kloppend hart klopten we op de deur en hielden we een hele conversatie met de
vrouw die open deed. Er bleek een actieve familie daar te wonen.... dus niet
het gewenste resultaat en ik heb geen idee waarom ik die indruk kreeg om
daarheen te gaan. Maar ik zal mijn impressies volgen om de mensen te vinden die
we behoren te vinden. Dus we blijven doorgaan met goede moed!
Dat was het zo een beetje. Succes met wat
jullie doen en vergeet niet om af en toe stil te staan en te genieten ;)
Liefs,
Martijn
Ps, de foto is een deken dat gemaakt is een van de
leden in mijn laatste gebied die zich zorgen maakte dat we te koud zouden zijn
in de winter. Maar ik verliet het gebied kort nadat ze gezegt had en ik had
nooit verwacht dat ze het ooit zou doen en ervoor zorgte dat ik het als nog zou
krijgen! En zijn hier geweldige mensen die goed voor ons zorgen (zelfs als we
een aantal 100 mile verwijderd van ze zijn) :D
Geen opmerkingen:
Een reactie posten