Ongelukken overkomen je

24 november 2014


Beste Allemaal,

Het was een interessante week... er is niet veel gebeurdt, maar aan de andere hand aantal dingen bebeurdt. En niet dat ze allemaal even leuk zijn.

Zoals we in een auto ongelukje zijn terecht gekomen. Voordat iemand een hart aanval krijgt, het is niets ernstigs of groot en niemand is gewond geraakt. We waren aan het wachten voor een stop licht en dan opeens reed iemand ons in de rug... Zo we gingen aan de kan en hebben met haar gepraat, we kregen haar informatie en we was aardig enzo. Maar de hele drama kwam na dat gebeurde... als in we raakte onze gehele dag kwijt! We moesten zoveel telefoontjes maken naar verschillende personen, we hebben papieren moet invullen, online report geven naar de kerk, naarverschillende plaatsten moeten gaan om te zien hoeveel de schade kosten, en ik kan voor een tijde zo doorgaan.... wat gebeurde in een paar seconde had effect over onze gehele dag en we hebben nauwlijk zendings werk kunnen. Het was een verspilling van de tijd!

Maar goed, het moest zo gaan en we zijn geheel gezond en dat is iets om dankbaar voor te zijn :)

Over dankbaarheid te spreken, we hebben hierzo thanksgiving in de komende week. Zo we proberen mensen te laten focussen op de dingen waarvoor ze dankbaar zijn. En dat vraag voor wat zelf refectie. En die uitnodiging is voor iedereen. We zullen zoveel meer zegeningen zien wanneer we focussen op die dingen. En ik heb zelfd positieve dingen kunnen vinden en mijn moeilijkste tijden. De Heer is altijd met ons bezig, maar soms zijn we so gefocust op onze problemen dat we Hem uit het ook verliezen. Dus ik ga me daar mee bezig houden deze week. En eigenlijk zouden we dat altijd moeten doen en niet alleen maar in de week van thanksgiving.

Verder het weer is hierzo redelijk. Alles warmt weer op en eigenlijk alle sneeuw is weg... (helaas). en het ziet ernaar uit dat het voorlopig eventjes niet onder het vries punt komt. Maar afgelopen week liet een lid ons deze gedichtje zien die geniaal is en ook nog een totaal waar! en wilde die met jullie delen:

It's winter in Wyoming

And the gentle breeze blow

Seventy mile an hour

And twenty five below

Oh, how I love Wyoming

When the snow is up to your butt

You take a breath of winter

And your nose gets frozen shut

Yes, the weather here is wonderful

So I guess I'll hang around

I could never leave Wyoming

'cuz I'm frozen to the ground

Het is zo waar. Misschien is het weer niet helemaal aantrekkenlijk. Ik hou van Wyoming. Ze hebben hier uitzonderlijke mensen en het is fantasties om met ze te werken.

Succes met alles!

Martijn

Ps, de laatste foto is van de hond de leden hebben. We martelen het zo nu en dan zoals ons luch recht voor zijn neus eten waar hij niet kan komen :P we zijn gemeen tegen hem :p

Bevroren oren

17 november 2014

Beste Allemaal,

De koude dagen zijn begonnen. En neem het niet te licht want het is echt koud! Ik onderschatte dat en we moesten snel iets weg bregen wat een paar huizen verder was. Dus ik deed alleen een jas aan (het is een goede dikke jas) en we liepen er heen. De wind waait hard en maakt de tempratuur alleen maar elendiger... dus we waren alleen maar 5 minuten buiten en mijn oren vriezde ervan af en het voelde als 1 blok pijn. voor ik weer binnen was waren ze gevoelloos. dus ik heb ervan geleerd en draag nu altijd een muts wanneer ik naar buiten ga! 

En ik wil niemand ermee ongerust maken, maar ik wil wel laten weten hoe het ervoor staat en dit is het beste dat ik kan omschrijven. Ik krijg steeds meer respect voor de pioneers die hier door wyoming zijn gegaan. Zover ik weet hadden ze geen handschoenen of mutsen en waarschijnlijk ook geen dikke jassen. Om dagen lang door dit weer heen te gegaan is moelijk te geloven waar ze doorheen gingen, zonder een goed winter gear te dragen. Ze hebben echt grote offeringen gemaakt! Het komt voor me nu zoveel meer tot leven.

Zo dat gebeurde in de begin van de week en de rest werd niet veel beter. Ik heb maar op een geven moment een fotogemaakt van de termometern in de auto als bewijs matriaal (zie foto). Ik heb geen idee wat 4 graden farhenheit in celcius is. Ik weet alleen dat het koud is. Maar gelukkig zijn Elder Vause en ik er totaal klaar voor (zie andere foto). We zijn stevig ingepakt en blijven goed warm! :)

Met kou komt sneeuw en ijs... en Elder Vause doet het goed met in de weer te rijden. Geen ongelukken gebeurd (helaas wel om ons heen gezien). Om van plaats naar plaats te gaan neemt gewoon wat meer tijd om er veilig aan te komen.

Verder in zendings werk hebben hebben wat potentie. We hebben mogelijke nieuwe onderzoekers. Eigenlijk hadden we alleen een telefoon nummer, een adres en een naam. Voor een bepaalde reden heb ik geen voorkeur om een random iemand te bellen. Ik moet een gezicht zien om een normale conversatie te hebben. Maar we voelde dat we ze eerst moesten bellen inplaats op hun deur te kloppen. Dus we hebben dat met tegenzin gegaan, want het is zoveel makkelijker om 'nee' te zeggen en ze kunnen makkelijker het gesprek beindige. Dus wij ze bellen, zij nemen op en wij introduceren ons en vragen of ze met ons willen ontmoeten. En tot mijn stomme verbazing zeiden ze 'ja'. Ik dacht in mijn hoofd: Het kan toch niet ZO makkelijk zijn?! maar het zag ernaar uit dat dit het geval is. Super blij ermee en 1 van ze zullen we ontmoeten deze week en de andere was out off state en zal terug komen in 2 weken. We zullen zien. 

Verder zijn we ook service gaan doen afgelopen weekend. en het was anders dat we verwachten... Zo wij hadden geen idee wat er zal gebeuren. We kregen een telefoontje van ze sister waarmee we de area delen en ze vertelden dat er een service project zou zijn in de recycle center waarbij de hele stad in betrokken zal zijn. Dus uiteraard gaan we daarn heen. Ze deden daar en project om iedereen meer milieu bewust te maken. Nja, maar recht door zee te zijn: ik eindige in een recycle costume XD Gelukkig deelde we de last onder de zendelingen en iedereen kreeg zijn beurt, maar het was een moment dat ik geen zelfwaardering kende om het te overleven. Het was ergens wel grappig en zie hier mijn foto :P en je moet ermaar wel om lachen. Dus tot zover bertokken ijn in de gemeenschap ;)

Ik kan niet gelove dat ik alweer halverwege de transfer ben. tijd gaat veeeeeel te snel. Succes met alles en veel geluk met wat jullie bezig houd!

Liefs,

Martijn

Mensen uit Rotterdam

10 november 2014

Beste allemaal,

Het was me weer een week, en ik zit nu op mijn hoofd te krabben wat ik kan vertellen over deze week, omdat het zo snel voorbij vloog. Eigenlijk zijn er een paar rare dingen gebeurd en ik ben het nog even aan het overwegen of ik een foto ervan wil meesturen.

Ik heb eindelijk Nederlandse mensen gevonden in mijn gebied!! Ze leven eigenlijk in de middle of nowhere (zoals iedereen hierzo in Wyoming). Het was een interessante ontmoeting. Ik had van mensen gehoord dat ze Nederlands zijn. Dus wij daarheen en op de deur kloppen en de vrouw deed open, maar meteen op het eerste gezicht zei ze dat ze niet geïnteresseerd was en wilde meteen de deur dichtgooien. Dus ik zeg snel dat ik van Nederland ben en ze keek verbaasd en riep direct haar man. We kwamen er achter dat hij van Rotterdam is, maar helaas kon hij geen Nederlands spreken omdat hij jong was wanneer hij vertrok. Dus na een gesprek over dit geweldige landje waren ze nog steeds niet geïnteresseerd... helaas. Maar het is raar om te zien als we als zendelingen komen dat mensen soms gewoon grof onbeleefd zijn, maar komen we voor iets anders dan opeens zijn ze open om iets te horen. Ik wenste dat mensen gewoon iets meer open waren dat we iets met ze konden delen en hoe het ze kan helpen. Maar meestal geven ze ons niet die kans... mensen zijn raar zo nu en dan.

Veder zijn we maar kerstmuziek gaan spelen in de auto. Waarom?... Gewoon omdat het kan :) We verveelden ons en ik word er altijd vrolijk van! :D Ze zouden het vaker moeten spelen en gewoon door het gehele jaar heen het kerstgevoel geven :) Het was een lekkere boost en het maakte mijn hele dag vrolijk!

Oke, de rare dingen van de week dan maar. Als eerste hadden we een etensafspraak met geweldige leden. En uiteraard deelden we een geestelijke boodschap met de familie. En alles ging goed. Dus wij wilden weer vertrekken en de vader zei: 'Good luck with saving the world again' en ik wilde gewoon grappig zijn en vertelde dat het beter zal gaan met een cape. Voor ik het wist was hun jongste zoon er vandoor gerend en kwam terug met een cape! :D Dus ik moest het dragen en we hebben daar een foto van gemaakt met mijn meest heldhaftige gezichtsuitdrukking! (zie foto). Ik kon die kans niet laten schieten :P 

Verder hadden we ook een andere afspraak waar de moeder van het gezin aan het onderwijzen was. Ze heeft 6 kinderen in totaal en ze zijn nogal druk. Dus die rennen/gieren/brullen overal en vereisen nogal wat aandacht. Dus ik ze dan maar proberen af te leiden en Elder Vause met een jonge man die we meenamen dan maar de les laten geven. Het ging goed, zij hadden een geestelijke ervaring en de kids waren op mij gefocused, alleen ik kwam er met schrammen van af... als in gezichtsverf in mijn gezicht. Nja, het belandde op de juiste plaats, dat was een bonus. Maar zie de foto voor het resultaat wat er op mijn gezicht terecht kwam :P Ik eindigde als een levend kunstwerk. Het was eigenlijk wel grappig en het kwam er gelukkig vanaf met water :) Maar zulke dingen gebeuren niet als een dagelijkse routine.

Dat was het hierzo van het Amerikaanse continent. Succes met alles wat jullie doen en ik hou van jullie! Liefs,

Martijn

en dan hier snel een foto van het week op dit moment. Het begint te sneeuwen!! :D alleen mijn collega is er niet al te blij mee. Het is niet echt arizona-weer voor hem. We zien wel of hij het gaat overleven :P

A more excellent way.

3 november 2014

Beste allemaal!

Ik weet het, deze email komt laat aan en waarschijnlijk zien jullie het pas de volgende dag. Maar het kwam zo uit met mijn tijd dat ik jullie schrijf in je nachtrust ;)

Zo de spits is afgebeten van de eerste week van de transfer, als eerste zal ik maar melden dat onze eerste sneeuwbui is langs gekomen, het bleef niet liggen maar het was er nog in een van de ochtenden toen we naar buiten gingen. De temperatuur is hier rond de 5 graden celcius en dat is alleen maar de beginning. Het warme weer is over en het zal nu alleen maar kouder worden. Gelukkig ben ik erop voorbereid. Goede jas, handschoenen, must, sjaal... noem het maar op en laat de sneeuw maar komen!

Verder vragen een aantal zich waarschijnlijk af wat we hier gedaan hebben tijdens Halloween. Ik kan daar kort in zijn. We mochten niet buiten zijn. Je krijgt wel het idee wat er gebeurt als we als zendelingen op Halloween avond op een deur kloppen... Nope, dat werkt niet helemaal ;) Dus in plaats daarvan kwamen de andere elders van ons district naar ons toe om een bordspel te spelen. Er is wel een klein nadeel aan Halloween: Iedereen probeert de restjes die overblijven aan snoep aan ons te geven. Ik heb het gehad met suiker en snoepgoed!! We hebben veel te veel en we eten het niet! Dat is een frustratie die ik niet zag aankomen. Ik vind het zo raar hoeveel snoepgoed er rond is gegaan met Halloween. 

 Over frustraties gesproken. Mensen kunnen me frustreren. We proberen een afspraak met ze op te zetten en nadat we alles hebben gepland, staan we voor een dichte deur op de afgesproken tijd. Of nodigen ze uit om naar de kerk te komen, ze accepteren dat en vervolgens staan we die zondag op ze te wachten en komen ze niet. Het 'ja' zeggen en 'nee' doen, je weet niet meer wat je moet verwachten. En ik ben dan heel geneigd wanneer ik ze weer zie ze te vragen: 'Waar was je?!' of ''Waarom kwam je niet?! We stonden op je te wachten''. Gewoon mijn punt te maken dat wij ook een schema hebben en dat onze tijd ook belangrijk is! (en we hebben een limiet aan onze tijd als zendelingen, dus we moeten die volledig gebruiken). Ik zou ze heel graag met hun neus op de feiten willen drukken... Maar er was iets mis mee. Hoewel ik gelijk heb, klonk het verkeerd. 

Ik ben hier om Christus te vertegenwoordigen en Hij zou het niet op die manier doen! Ik kan me hem niet voorstellen dat Hij naar iemand zou schreeuwen wat ze verkeerd doen. Het ging door mijn hoofd heen deze gedachten en we praatten er veel over met mijn collega, want hij dealt er ook mee.

We kwamen tot de conclusie dat we ze eerder moesten aanmoedigen dan ze maar kastijden. Ze hebben meer motivatie nodig dan ze compleet af te breken. Dat betekent niet dat we ze niet kunnen verbeteren, maar we moeten het doen op een vriendelijke manier. 'A more excellent way'. Het is niet makkelijk omdat ik weer wat geduldiger moet zijn en blijven, maar het zal de manier zijn die meer resultaat zal opbrengen en meer effect op ze hebben. Dus laten we weer op een meer liefdevolle/vriendelijke manier met elkaar omgaan. Dat is een van de lessen die ik deze week heb geleerd en nu ook maar moet gaan toepassen. Het zal een uitdaging worden, maar het komt allemaal wel goed ;)

Succes met alles en zet hem op! en de foto is gemaakt een paar weken geleden van onze district! en na afloop van de transfers is die totaal hetzelfde gebleven dus nog steeds up to date :)

Liefs,

Martijn