Beste allemaal,
We hebben een wisselvallige week gehad, we hadden onze dieptepunten, maar ook onze hoogtepunten. En dat heeft een diepe indruk op me achtergelaten en ik heb er dingen van kunnen leren die ik nodig had. En als we geen dieptepunten hadden dan zouden we ook niet de hoogtepunten waarderen. Laat me dat een beetje uitleggen:
Op het moment hebben we bijna geen mensen om te onderwijzen. En dat was moeilijk voor me, ik hou er zoveel van om over de kerk en Jezus Christus te praten met andere mensen; wanneer ik die mogelijkheid krijg geniet ik er veel van. Maar ik krijg die gelegenheden op het moment niet wat heel erg frustrerend is en ik werd er eigenlijk best ongeduldig over. En ik had net een toespraak van Elder Joseph B. Wirthlin gelezen over ongeduldig zijn:
Finally, a word about patience with our Heavenly Father and his plan of eternal progression. How incredibly foolish to be impatient with him, the Father of our spirits, who knows everything and whose work and glory, through his Son, Jesus Christ, is “to bring to pass the immortality and eternal life of man”. As Elder Neal A. Maxwell said, “Patience is tied very closely to faith in our Heavenly Father. Actually, when we are unduly impatient, we are suggesting that we know what is best—better than does God. Or, at least, we are asserting that our timetable is better than His. Either way we are questioning the reality of God’s omniscience”
Dat raakte me dat ik geen vertrouwen had in God's plan voor mij en voor Green River, het gebied waar ik in dien. Ik wilde mijn houding daarin veranderen. Dus ik ben in de afgelopen 2 weken aan het bidden wat de Heer wil in plaats wat ik wil. En dat heeft wat dingen veranderd naar mate de tijd verstreek. Ik wil daar eentje van delen.
We waren een aantal weken geleden gevraagd om een toespraak te geven in de kerk voor afgelopen zondag. Het onderwerp dat we kregen was 'what does it mean to truly repent' en 'how does the atonement help me through my trials'. Ik dacht dat er betere onderwerpen zouden zijn om ons voor te bereiden voor algemene conferentie en Pasen. Maar we gingen ervoor. Dus we hebben als goed als mogelijk ons erop voorbereid.
Afgelopen zondag gaven onze toespraak, ik moest zeggen dat het redelijk ging. De Geest was daar dus dat is altijd goed. Maar na afloop toen we naar onze klassen wilden gaan (we beginnen met de avondmaalsvergadering en daarna de klassen). Op onze weg om de zaal te verlaten kwamen er twee meisjes naar ons toe (ik zeg meisjes, maar ze waren in de 20, een beetje mijn leeftijd.) Ze legden uit wie ze waren, een van hen was een lid van de kerk en ze bracht haar vriendin met haar mee naar de kerk die geen lid was. De vriendin bedankte ons zo erg voor onze toespraken en vertelde dat zij dat zo erg nodig had. Ze wilde haar leven veranderen omdat ze er niet mee tevreden is hoe ze nu op het moment leefde, ze voelde tijdens de toespraken dat ze beter kon zijn en dat dat door Christus mogelijk was. Ze wilde zo graag met ons ontmoeten omdat ze nu zoveel vragen erover heeft. Ik had geen idee wat er gebeurde tot ietsje later. Ik kwam tot de realisatie dat de Heer een geheel plan voor haar had. Hij had een bisschop geïnspireerd om ons die onderwerpen te geven, en hij zorgde ervoor dat alles zou lopen op zo'n manier dat ze haar antwoorden zou krijgen. Het was geweldig om tot die realisatie te komen hoeveel Hemelse Vader van ons houdt en dat Hij werkelijk een plan voor mijn gebied heeft en dat hij daarmee bezig is. En nu hebben we een afspraak met haar voor de komende week! Het was echt een wonder!
Dit komende weekend is het weer Algemene Conferentie en ik bent er zo opgewonden over! Het feit dat we weer naar onze Profeten en Apostels kunnen luisteren is geweldig en we kunnen antwoorden ontvangen van ze wanneer we er ons erop voorbereiden en gewillig zijn om ernaar te luisteren. En Elder Broadbent en ik krijgen de gelegenheid om echt daarheen te gaan omdat het onze laatste conferentie is op onze zending. We zijn er beiden nog nooit geweest en we kijken er totaal naar uit. We gaan de priesthood session.
Verder hier ook nog een paar foto's van afgelopen week. Zoals wanneer we bij de tempel waren (Jordan River Temple), ikke met geweren en geweldige leden van wie we ze even mochten vast houden :) (een van de geweren was van de 'sundance kid', dat was wat Amerikaanse geschiedenis. Je moet het maar even googlen wanneer je tijd hebt en er meer over wilt weten) en dan als laatste onze uitzicht op onze auto deze morgen... we konden niet vertrekken op de geplande tijd ;P
Ik hou van jullie en opnieuw succes met deze week!
Martijn
