7 juli 2014
Beste Allemaal,
Beste Allemaal,
We hadden
hier een geweldige week achter de rug met als hoogtepunt de afgelopen weekend!
The doopdienst van br. Taukinukufili was echt geweldig! Het liep bijna perfect.
Waarom het bijna gedeelte? Euh... we vergaten de schuifdeuren van het doopfont
open te maken. Dus de dopeling stond al in het doopfont en wij probeerden de
schuifdeuren open te krijgen. Blijkt dat die nog op slot waren. Daarna proberen we het open te maken met de
verkeerde sleutel... (de gedachten kwamen al in me op om die deur open te
breken), toen het kwartje viel waarom al die pogingen mislukten. Konden we dan
eindelijk met de correcte sleutel het beschamende scenario afsluiten voor alle
ogen. We deden daar enkele minuten over.
Dus ja, we hebben het maar kenbaar gemaakt en ik kon na afloop erom lachen en
de bisschop wreef het later er ook nog eens even in ;)
Het werkte
allemaal uit, gisteren is hij bevestigd* en kreeg hij het priesterschap na
afloop waarmee hij zijn zoon, Jonathan, kan dopen na twee weken (19 juni).
Het maakte
mijn hele week goed, wat we hadden wat moeilijke dagen in de afgelopen week.
Niet dat Elder Freebairn en ik het niet kunnen vinden of zo. Maar we proberen
nieuwe onderzoekers te vinden en sommige die we hebben, zitten vast of bezoeken,
die we plannen vervallen. Nja, niets is
perfect in zendingswerk en mensen zitten je nu en dan nog wel eens dwars. Maar,
daardoor is er niet echt heel veel gebeurd dat vertelbaar is.
Owja,
Independence day is niet geweldig voor zendingen. Ik heb er niet heel veel van
kunnen beleven. Het enige is wat me opviel was dat iedereen weg was met zijn
familie en we moesten op tijd weer terug gaan naar onze appartement zo we
hebben niets van het vuurwerk gezien wat we de hele avond hoorden, tijdens onze
pogingen om in slaap te vallen.
Ik heb
gisteren eindelijk een Nederlander ontmoet!! Hij verscheen opeens in de kerk en
ik werd door leden erheen getrokken om met hem Nederlands te spreken. Hij is
een lid dat net in de wijk is komen wonen en leeft al voor 12 jaar in de Verenigde
Staten. Maar tijdens ons gesprek kwam ik er heel snel achter dat zijn Nederlands
beter is dan dat van mij en hij moest erom grinniken omdat ik alleen maar voor
11 maanden hier ben en niet kon opknokken tegen zijn 12 jaar. Het was grappig
maar hij heeft een dik Nederlands accent wat heel raar was om te horen maar het
klonk ergens bekend in mijn oren. Het was een onverwachte ervaring en dat gaat
nog interessant wanneer ik terug ben in Nederland (maar zal me wel over zorgen
maken wanneer ik in het vliegtuig zit ofzo).
Dat was zo
een beetje mijn week. Veel geluk iedereen en dank jullie wel voor alles wat
jullie doen. En ik mis jullie eigenlijk nu en dan wel.
Liefs,
Martijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten